Een gezin gesticht

Primaire laterale sclerose

Ondanks alle lichamelijke klachten liep ik in september 1999 tijdens een frettendag in Amsterdam Wendy tegen het lijf. Het klikte gelijk en we lieten er geen gras over groeien. Dat zelfde jaar met kerst gingen we samenwonen in Julianadorp bij Den Helder. Hier werd in 2001 onze eerste dochter geboren en starten we bij toeval onze frettenopvang. In 2002 zijn we met de 3 honden, 2 stinkdieren en 60 fretten verhuisd naar Schagerbrug waar we van onze hobby een waar bedrijfje konden starten. Tijdens het klussen werd ik geconfronteerd met de trigger “kou”!. Ik was op een laag dakje geklommen om een lekkage te bekijken. Daar werd ik opeens overvallen door een gure wind en werd het bewegen zo moeilijk dat ik haast van het ene op het andere moment nauwelijks nog kon lopen. Maar ik moest ook nog van het dakje af en terug naar het huisje schuifelen 20mtr verderop. Dit was mij al eens eerder gebeurt op het strand in de winter. Wendy heeft me toen naar de auto geduwd die gelukkig dichtbij stond, alhoewel we beide geschrokken waren hebben we er ook wel om kunnen lachen. Het herstel hiervan duurde dagen lang en hierdoor werd mij duidelijk dat ik na het zwemmen in het warme water in het revalidatie centrum dit zelfde had ervaren wanneer ik uit het warme bad stapte en afkoelde.

Zwembad

In 2004 werd onze tweede dochter geboren, ik was vaak binnen bij de kleine en dat ging eigenlijk best wel goed. Ik had niet in de gaten dat wij onze levens zo aan het aanpassen waren dat ik ondanks de langzame progressie niet het idee had dat het erger werd. Maar ondertussen kreeg ik wel steeds meer moeite met rechtop zitten. Wanneer we op visite waren geweest of ik had te lang in de rolstoel gezeten kon ik nauwelijks nog lopen en het rechtop blijven zitten was echt topsport geworden. Toch besloot ik om mij weer eens aan te melden bij het revalidatie centrum. Ik was van harte welkom maar al snel bleek dat ik het niet vol ging houden, na enkele weken moest ik stoppen en wederom herstellen.